به گزارش صنعت نویس، وضعیت خودروسازی در کشورمان متفاوت از سایر کشورهای دیگر است. در بسیاری از کشورها شاهد حضور نهایتا ۳ یا ۴ برند موفق و اصلی هستیم که بار اصلی کل صنعت خودروی یک کشور را بر دوش می‌کشند.

در برخی از کشورها یک برند و یا دو برند قدرتمند حضور دارند. نکته جالب در مورد خودروسازان خارجی این است که با وجود رقابت بسیاری که بین آن‌ها وجود دارد، به‌منظور کاهش هزینه، افزایش‌ بهره‌وری و تولید خودروهای رقابتی دست به ادغام شدن می‌زنند، یعنی برای خودروسازان خارجی، حتی بیش از رقابت برای تولید خودروی رقابتی، ارزان‌تر تمام شدن محصول به هرنوع، الویت دارد. البته بسیاری از این خودروسازان ادغام را کلمه مناسبی برای همکاری خود نمی‌دانند.

یکی از دلایل اصلی پیشرفت‌های هیجان‌انگیز صنعت خودرو در کشورهایی همچون ژاپن، آلمان، کره و آمریکا، نوع نگاه آن‌ها به مساله تولید است. نگاهی که آن‌ها را از دیگر کشورها متمایز کرده این است که آن‌ها پیش از هر چیز تولید با هزینه‌ کمتر و افزایش بهره‌وری ناشی از خلاقیت را مد نظر دارند.

با نگاهی به سال‌های تولید خودروسازی همچون تویوتا، به‌خوبی می‌توان فهمید که مدیران این شرکت چگونه با روش‌های مختلف مدیریتی خودروهایی را تولید کرده‌اند که در عین کیفیت بالا، از قیمت مناسبی هم برخوردار هستند.

اما وضعیت صنعت خودروی کشورمان متفاوت از کشورهای دیگر است. برای کاهش هزینه و افزایش‌ بهره‌وری بین تعداد بسیار بالای شرکت‌های خودروساز، تقریبا هیچ هماهنگی و همکاری وجود ندارد.

شرکت‌های خودروسازی به صورت انفرادی کار می‌کنند و به غیر از چند شرکت که سعی در تولید خودروی اختصاصی و سرمایه‌گذاری در زمینه تحقیق و توسعه دارند، مابقی صرفا به مونتاژ خودرو می‌پردازند و عملا نقشی در توسعه این صنعت بسیار مهم در کشور ندارند.

بررسی نمونه‌های موفق در همکاری بین خودروسازان در سال‌های اخیر زیاد اتفاق افتاده است. برخی از این همکاری‌ها مانند رنو، نیسان در سال‌های اخیر بسیار موفقیت‌آمیز بوده است و توانسته رتبه‌های برتر خودروسازان را یکی پس از دیگری طی کند.

ادغام شاید واژه مناسبی برای نوع همکاری خودروسازان بزرگ جهانی نباشد. اتحاد راهبرد ی بین رنو، نیسان و میتسوبیشی، ادغام یا خرید نیست. این سه شرکت یک توافقنامه مشترک دارند و این اتحاد بین خودروسازان با برنامه انجام می‌شود.

یعنی این‌گونه نیست که خودروسازان بزرگ‌تر با هدف صرف خرید، اقدام به خریداری خودروساز کوچک‌تر کنند. در اتحاد رنو، نیسان و میتسوبیشی اهداف بزرگی وجود دارد. نیسان و میتسوبیشی که در بازار آمریکا حضور دارند، سگمنت‌های مختلف را در این بازار بزرگ در نظر گرفته‌اند.

دلیل شکست و یا عدم کارآمدی برخی از این همکاری‌ها و اتحاد‌های خودرویی در گذر زمان به دلیل عدم انتخاب صحیح خودروساز بزرگ‌تر است. شاید اگر انتخاب و نوع همکاری و درصد سهام خودروسازی‌ها مشخص باشد بتوان پیمان قابل قبول و استراتژیکی را منعقد کرد.

در شرایط فعلی که هنوز خودروسازی‌های کشورمان به‌لحاظ مالکیتی وضعیت مشخص و باثباتی ندارند، شاید نتوان از افزایش تعداد خودروسازی‌ها که باعث نبود تیراژ اقتصادی در کشور شده‌اند، جلوگیری کرد اما در درازمدت، حضور این تعداد شرکت‌ خودروساز و واردکننده می‌تواند باعث از بین‌ رفتن برخی دیگر از واحدهای مرتبط با خودروسازی‌ها، نظیر قطعه‌سازان شود.

اتحاد یک مشارکت استراتژیک است که براساس منطق و تقسیم سهام شرکت شکل بگیرد و هر کمپانی با حفظ هویت نام تجاری و فرهنگ مستقل شرکت‌ها، در منافع مالی دیگری سهیم باشد.در حال حاضر رنو ۴۳٫۳‌درصد از سهام نیسان را در اختیار دارد و نیسان ۱۵ درصد از سهام این شرکت را به دست آورده است.

هرچند شرکت‌های بسیاری با این چیدمان تطبیق پیدا کرده‌اند اما این مساله همچنان بحث‌برانگیز است. به نظر می‌رسد باید شرکت‌ها با یکدیگر همکاری و اتحاد داشته باشند تا به یک حرکت جسورانه دست پیدا کنند. این در حالی است که احزاب دیگر معتقدند شرکت‌ها باید به‌صورت جداگانه به فعالیت بپردازند.

می‌توان با حفظ فردیت یک شرکت، یک هویت همگرا و متحد را برای چند شرکت در نظر گرفت. هویتی که در آن منافع و اهداف مشترک است اما فردیت هم حفظ می‌شود، سیستمی که در اتحاد رنو و نیسان به شکل قابل‌قبولی خود را نشان داده است.

اتحاد بین شرکت‌ها بهترین شیوه‌ها را توسعه می‌دهد و از این طریق می‌توان سیستم‌ها را از شرکت‌ها به امانت گرفت و هدایت آن‌ها را برای قدرتمند ساختن کمپانی دیگر به دست گرفت. «مسیر تولید نیسان» به بنیادی از «سیستم تولید رنو» تبدیل شده است. این استاندارد توسط تمام شرکت‌های رنو به کار گرفته می‌شود. رنو بااعلام افزایش ۱۵درصدی سهام خود، این افزایش را نتیجه‌ای برای سیستم جدید می‌داند.

شاید روش رنو و نیسان برای خودروسازی‌های کشورمان به صورت کامل و بدون نقص، قابل اجرا نباشد اما می‌توان حالا که رنو قرار است در کشور ما حضور مستقلی داشته باشد، از تجربه‌های این شرکت در کنار شرکت دیگر یعنی نیسان که زمزمه‌های حضورش در ایران شنیده می‌شود، استفاده کرد. به هرحال حضور رنو منجر به حضور نگین‌خودرو به‌عنوان نمایندگی آن، در شراکتی سه‌جانبه شد که می‌تواند آینده صنعت خودروی کشورمان را دستخوش تغییرات مثبت کند.

منبع:دنیای خودرو