زمانی که باراک اوباما در مصاحبه با بی بی سی تأکید کرد که اعزام نیروی زمینی به سوریه برای سرنگونی نظام بشار اسد اشتباه است و راهکار نظامی در دراز مدت هیچ کمکی به حل مشکلات در سوریه نمی‌کند و تمامی چیزی که در توانش است فشار بر طرف‌های سوری برای نشستن بر سر میز مذاکرات است، نمک بیشتری بر زخم مخالفان سوریه و حامیانشان در عربستان، ترکیه و کشورهای عربی حوزه خلیج فارس پاشید.

به گزارش ایسنا، عبدالباری عطوان، سردبیر روزنامه مستقل رأی الیوم در تحلیل خود درباره مصاحبه اخیر باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا با شبکه بی بی سی با آوردن مقدمه فوق نوشت: مهم بودن اظهارات باراک اوباما درباره سوریه به این دلیل است که این اظهارات پس از سفر چند روز قبل وی به ریاض و مشارکتش در نشست سران شورای همکاری خلیج فارس و نشستش با ملک سلمان بن عبدالعزیز، پادشاه عربستان صورت گرفت. به ویژه اینکه محور این نشست‌ها پرونده سوریه و خشم و سرزنش شورای همکاری خلیج فارس به دلیل عدم مداخله نظامی آمریکا بود.

شاید اوباما می‌خواهد با این اظهارات که در لندن ایراد شد به شکل غیرمستقیم به انتقادات کشورهای شورای همکاری خلیج فارس و کم محلی پادشاه عربستان به وی و عدم استقبال از او در فرودگاه ریاض پاسخ بدهد.

حساب باز کردن عربستان و ترکیه روی مداخله نظامی آمریکا در سوریه برای سرنگونی نظام سوریه اصلا درست نبود. اگر اوباما قصد چنین کاری را داشت همان زمانی آن را انجام می‌داد که نظام سوریه را به تجاوز از خطوط قرمز و به کارگیری سلاح شیمیایی علیه مخالفان در سپتامبر 2013 متهم کرد.

اوباما از همان زمانی که رئیس‌جمهور آمریکا شد تصمیم گرفت در خاورمیانه مداخله نظامی نکند و وارد جنگ در آنجا نشود. این مساله به وضوح در مصاحبه مشهور وی با مجله آتلانتیک دیده می‌شد؛ زمانی که وی گفت کشورهای عربی حوزه خلیج فارس دنبال مفت خوری هستند و بهتر است به مذاکره و "صلح سرد" با ایران بپردازند.

روسیه زمانی که به قانع کردن نظام سوریه به امحای تسلیحات شیمیایی‌اش و فرونشاندن خشم آمریکا متعهد شد در واقع نردبان را برای اوباما گذاشت تا از "خطوط قرمز" خود درباره سوریه پایین بیاید.

اوبامایی که می‌خواهد به عنوان نخستین رئیس‌جمهور آمریکا که جایزه صلح نوبل را برده و در رأس قدرت است، وارد تاریخ شود ثابت کرد که در وقت تلفی و تعلل ورزیدن و ممانعت از اتخاذ تصمیماتی درباره جنگ چه در سطح منطقه و چه جهان استاد است.

جان کری، وزیر خارجه آمریکا نیز پیشتر در پاسخ به سؤالی از سوی یکی از فعالان مخالف سوری در لندن بر همین مساله تأکید کرد. این فعال گفت که آمریکا هیچ کاری برای نجات سوری‌ها از کشتارهایی که نظام سوریه با حمایت روسیه انجام می‌دهد، نمی‌کند. جان کری در پاسخ به وی گفت: می‌خواهی به خاطر شما وارد جنگ جهانی با روسیه شوم؟"

این سخنان کاملا واضح است اما پیامی که مسئولان آمریکایی می‌خواهند آن را به مخالفان و حامیانشان برسانند در مسیر گم شده است یا اینکه ما اینطوری فکر می‌کنیم. اگر هم پیام رسیده باشد باز هم به طور کامل درک نشده است. عقب نشینی هیات مخالفان مورد حمایت ریاض از مذاکرات ژنو و ادامه مذاکرات بدون آن‌ها یکی از دلایل و شواهد همین مساله است. مواضع شدید اتخاذ کردن در قبال برخی عرب‌ها شاید فایده‌ای داشته باشد اما در قبال آمریکا فایده‌ای ندارد.

مخالفان سوریه می‌خواهند یا انتظار دارند واشنگتن بوئینگ‌های ب52 خود را برای بمباران دمشق بفرستد مثل همان کاری که در عراق، لیبی و افغانستان کرد. مخالفان انتظار دارند آمریکا آن‌ها را مثل مجاهدین افغانستان به موشک‌های ضد هواپیما مجهز کند اما حداقل تا به این لحظه خبری از این چیزها نبوده است. روسیه پایگاه‌های هوایی در سوریه مجهز به جنگنده‌های جدید و موشک‌های اس 400 دارد؛ موشک‌هایی که قادرند اگر کرملین اراده کند هر هواپیمای آمریکایی را سرنگون کنند.

ما معتقد نیستیم که بوئینگ‌های غول پیکر آمریکا در زمان اوباما دمشق را بمباران کنند و بعید می‌دانیم که در صورت پیروزی یک رئیس‌جمهور دیگر اوضاع تغییر کند حتی اگر دونالد ترامپ نژادپرستی باشد که گفته است عربستان باید بهای حمایتی را که آمریکا از ریاض به عمل آورده است، بپردازد. رئیس جمهور آمریکا تغییر می‌کند اما اعراب و نظام‌ها تغییر نمی‌کنند اگر هم تغییر کنند متأسفانه به عقب برمی‌گردند.

معلوم است مخالفان سوریه از تجربه فلسطین با واشنگتن به ویژه با اوباما درس نگرفته‌اند. این‌ها تصور می‌کردند که وی پس از سخنرانی جدی‌اش در دانشگاه قاهره که بر لزوم توقف شهرک‌سازی‌های اسرائیل و قبول راهکار تشکیل دو کشور تأکید کرد هواپیماهای آمریکایی را به سواحل حیفا، یافا، عکا و تل‌آویو می‌فرستد. اما امروز وی در آستانه ترک کاخ سفید است همانطور که جورج بوش، رئیس‌جمهور سابق آمریکا کاخ سفید را ترک کرد. جورج بوشی که متعهد به تشکیل کشور فلسطین پیش از پایان دوره اول ریاست‌جمهوری‌اش شده بود. اما وی پس از دوره دوم ریاست‌جمهوری‌اش نیز هیچ کاری نکرد و تنها به وقت کشی و خندیدن به ریش دیگران به ویژه به ریش عرب‌ها پرداخت.

اوباما فکر می‌کرد ارتش سوریه از هم فرو می‌پاشد و بشار اسد، رئیس‌جمهور این کشور به مسکو یا ایران پناهنده می‌شود اما این اتفاق نیفتاد.

زمانی که اوباما می‌گوید، بزرگترین اشتباهی که در زندگی مرتکب شده مداخله نظامی در لیبی بوده است، این به چه معناست؟

این همان مردی است که از روز اول به خود این قول را داد که اشتباه بوش را تکرار نکند آیا ما می‌توانیم پیش‌بینی کنیم که اوباما همین اشتباه را در سوریه نیز تکرار کند؟ اشتباهی که همچنان درباره آن احساس پشیمانی می‌کند.

جواب روی دیوار نوشته شده است.. هر دیواری که شما آن را انتخاب کنید.