به گزارش عصر ایران- برجام یا «برنامه جامع اقدام مشترک» یا همان «توافق هسته ای ایران با 6 قدرت جهانی» که در تیرماه 1394 محقق و از نیمه دی ماه همان سال اجرایی شد، بیش از هر عرصه دیگر بر اقتصاد ملی تأثیر گذاشته است.

اهمیت این امر را هنگامی بیشتر در می یابیم که بدانیم قیمت نفت چنان روند کاهشی داشته که در برخی کشورهای متکی به درآمدهای نفتی که به جای سرمایه گذاری به توزیع پول روی آوردند ( مانند ونزوئلا) اکنون با بحران های جدی رو به رویند.

مخالفان برجام این توقع را در مردم دامن زده بودند که انگار قرار است پول هایی که آزاد می شود مستقیم بین مردم توزیع شود حال آن که اولا در این صورت به تورم لجام گسیخته ای دامن می زد و ایران را به ونزوئلایی دیگر بدل می ساخت. ثانیا بخشی از این پول ها صرف انجام تعهداتی شد که از پیش برجای مانده بود و ثالثا جنبه اعتبار آفرینی برجام برای اقتصاد ایران اهمیت بیشتری داشت به این معنی که به اعتبار این گشایش سرمایه خارجی جذب شد. البته دولت پرداخت یارانه نقدی به 68 میلیون ایرانی را نیز ادامه داد در حالی که بعید به نظر می رسد بدون برجام این امر قابل استمرار بود.

جلب و جذب سرمایه گذار خارجی البته همواره از سوی مخالفان و منتقدان برجام انکار شده است و اگر هم اثبات شود تقببح می کنند و مغایر اقتصاد مقاومتی می دانند در حالی که اتفاقا اقتصاد مقاومتی همین است که از مصرف گرایی پرهیز و به سرمایه گذاری توجه شود.

آمار رسمی حاکی از آن است که پس از برجام و طی 6 ماه 11 میلیارد و 400 میلیون دلار سرمایه خارجی جذب شده است. این در حالی است که پیش از برجام عملا چنین امکانی منتفی شده بود.

پس از برجام این کشورها به سرمایه گذاران در ایران اضافه شده اند: فرانسه، آلمان، ایتالیا و انگلستان از اروپا که بیشترین حجم سرمایه گذاری مصوب را داشته اند. از آسیا هم چین و از کشورهای عربی نیز امارات داوطلب سرمایه گذاری بوده اند.

به موجب آماری دیگر 66 طرح اقتصادی با استفاده از 5 میلیارد و 200 میلیون دلار از همین سرمایه گذاری ها عملیاتی شده است.همچنین 4 میلیارد دلار سرمایه گذاری خارجی در 124 پروژه صنعتی انجام شده است.

مهم ترین شاخص های هر اقتصاد نرخ تورم، نرخ رشد اقتصادی و نرخ بیکاری است و این سرمایه گذاری ها بر هر سه اثر می گذارد.

اهمیت سرمایه گذاری خارجی به این خاطر است که به گفته رییس جمهوری دست یابی به رشد 8 درصدی که پیش بینی صندوق بین المللی پول برای اقتصاد ایران تا سال 2022  است مستلزم جذب سالانه حداقل 30 تا 50 میلیارد دلار سرمایه خارجی است.

اتفاق مهم دیگر این است که پس از برجام بزرگ ترین طرف های تجاری ایران کره جنوبی و آلمان اند.

دست آخر این که ایران پس از امارات و عربستان به بزرگ ترین جذب کننده سرمایه خارجی در خاورمیانه بدل شده است.

همچنین به موجب گزارشی دیگر با 6 کشور نیز برای جلب سرمایه گذاری های خارجی تازه مذاکره شده و امید می رود در سال 96 شاهد ثمرات و نتایج آن باشیم.

این کشورها عبارتند از: کره جنوبی، اسلوواکی، آفریقای جنوبی، قرقیزستان، ایتالیا و بلغارستان. برخی مانند کره جنوبی و ایتالیا البته در سال 95 نیز همکاری خود را آغاز کردند.

هر چند سخت گیری های بانک های بین المللی و حساسیت بر روی برخی قوانین دست دولت را در زمینه همکاری های بانکی چنان که انتظار می رفت باز نگذاشت و روی کار آمدن دونالد ترامپ نیز در ابتدا تهدیدی برای برجام به حساب می آمد اما دستاوردهای اقتصادی برجام قابل انکار نیست و نهالی که تازه یک سال و نیمه شده چنانچه با توفان غیر منتظره ای رو به رو نشود در سال 96 می تواند بیش از گذشته به بار نشیند...