به گزارش «انتخاب»، «اقتصاد» را می توان به حق، حساس ترین و ظریف ترین حوزه عمومی هر کشوری به حساب آورد و از این رو در این حوزه باید بیشترین حساسیت و دقت از سوی مسئولان و رسانه ها بکار برده شود و کمترین میزان استفاده تبلیغاتی و حرکتهای عوام پسندانه باید مربوط به این حوزه باشد.

در دولت احمدی نژاد متاسفانه این مساله به هیچ وجه رعایت نمی شد و رییس دولت و مسئولین اقتصادی، صحنه ی اقتصاد را به میدانی برای استفاده از ادبیات عوام پسند و دادن شعار و استفاده تبلیغاتی برای خود تبدیل کرده بودند که با انتخابات 24 خرداد و پیروزی دکتر روحانی ، این موضوع تا حدود زیادی اصلاح شد و ادبیات سنجیده و حساب شده رییس جمهور، باعث امیدواری جدی نخبگان شد.

با این حال، در ماجرای اخیر فیش های حقوقی، رگه هایی از فعالیت تبلیغاتی و عوام گرایانه در اظهارات مقامات اقتصادی دیده می شود که بایست اصلاح شده و با استاندارد دولت اعتدال تطبیق داده شود. از جمله اظهاراتی از نوبخت که اخیراً ، ضمن تفکیک مدیران اقتصادی و مقامات بلندپایه دولت، خواستار خروج محترمانه ی آنان از دولت شده بود!

اخیراً نیز وزیر محترم کار با افتخار از دستمرد ریییس تامین احتماعی خود سخن می گوید. او گفته است:

وزیر کار،‌ رفاه و تامین اجتماعی روز گذشته در مجلس گفته است: در اینجا با افتخار می گویم که رئیس سازمان تامین اجتماعی من {تقي نوربخش} از حقوق خودش شش میلیون تومان برداشت می کند،‌در حالی که ما ۱۳ تومان برایش درنظر گرفته ایم. یا رئیس صندوق کشوری من حقوقش را از جایی که قبلا بوده، می گیرد. من از او خواهش کردم که مابه تفاوتش را هم بگیرد، که نمي گيرد!

در کنار این نکات ، خوب است جناب ربیعی بدانند، مردم از رفتارهای پوپولیستی ای چنین، متنفرند ، چرا که در پسِ چنین اظهارات به ظاهر زیبا و مردمدارانه ای، نوعی از «ریا» و «توهین به شعور مردم» دیده می شود.

مدیری که حاضر است حقوق چند ده میلیونی خود را کنار زند و بخشی از آن را قبول کند، نمی توان نسبت به انگیزه های کاری او مطمئن بود! در واقع، رییسی که 50 درصد حقوقش را میگیرد و بقیه را پس می دهد، شائبه سواستفاده شخصی از جایگاهش در ذهن تداعی می شود ؛ کما اینکه برخی مدیران در دولت قبل (بلا نسبت مدیران وزارت محترم کار) مثل مدیرعامل وقت بانک ملی که حاضر شده بود حقوق اندکِ 5 میلیونی برای ریاست بر بانک عریض و طویل ملی را بپذرید، با انگیزه های دیگری که آشکار نبود، باعث اختلاس هزاران میلیاردی در کشور شد و آبروی کشور را در معرض خطر جدی قرار داد! البته آن مدیر، اینک ایران نیست و علی الظاهر، در کاندا مشغول زندگی و بیزنس است!

نتیجه اینگونه رویکردهای پوپولیستی و البته باورناپذیر مدیران دولتی، آن است که بر حساسیت و التهاب افکار عمومی نسبت به وضعیت حقوقی یا سواستفاده های مشابه دامن زده می شود!

جا دارد جناب ربیعی به جای پرداختن به چنین مباحث سطحی و پوپولیستی ای، به مشکلات روز به روز تشدید شده ی بازنشستگاه مظلوم بپردازند یا در مورد طرح ادغام بیمه ها ، وضعیت شستا و دیگر شرکت های هزاران میلیاردی سخن بگویند.