به گزارش «انتخاب»، دو محقق از دانشگاه نورت وسترن و دانشگاه عبری، از نزدیک جغرافیای مبارزان داعش و فاکتورهایی که ممکن است به رادیکال شدن مهاجمان بی انجامد را بررسی کرده اند. اولین کشور از لحاظ تعداد مبارزان داعش بر اساس این مطالعات، کشور تونس با 6000 داعشي است و بعد از آن عربستان سعودی با 2500 نفر در جایگاه دوم قرار دارد. روسیه، اردن و لبنان نیز از رتبه بالایی برخوردارند . سه کشور اروپایی شامل فرانسه با 1700 ، آلمان با 760 و انگلیس با 760 نفر در ده کشور اول حضور دارند.

بر اساس سرانه تعداد افراد داعش در کشورها نیز تونس در رتبه اول قرار گرفته، اما در این بخش از آمار کشورهای کوچکی نظیر مالدیو، کوزوو، بوسنی، قرقیزستان و مقدونیه نیز در میان ده کشور اول قرار دارند .

در نهایت در تعداد افراد داعش بر جمعیت کل، اسکاندیناوی و کشورهای اروپایی در صدر این لیست قرار گرفته اند. فنلاند در صدر لیست است و در ادامه ایرلند ، بلژیک ، سوئد و اتریش قرار دارند..دانمارک و نروژ نیز رتبه بالایی در ده کشور اول دارند و تونس، مالدیو ، ترینیداد و توباگو نیز در این میان دیده میشوند.

حال باید دید چه فاکتورهایی آن ها را برای شرکت در این الگو ها تشویق می کند. این افراد کجا زندگی میکنند و چطور میشود در مورد فرآیند رادیکال شدن آنها توضیح داد.

فاکتوری که باید مورد توجه قرار بگیرد فاکتور «سختی اوضاع اقتصادی» است. نابرابری های اقتصادی در جهان رو به رشد است و سبب بالا رفتن اضطراب اقتصادی میشود. مردم در کشورهایی با اقتصاد خراب ، شغل کم و نا برابری بالا اضطراب بیشتر و عصبانیت بیشتری دارند و شاید راحتتر رادیکال میشوند .

این تحقیقات مدارک کمی دال بر نقش مضر شرایط اقتصادی در سطح فعالیت های خارجی داعش پیدا کرده اند. نه سطح اقتصادی نه نابرابری و بی کاری در افزایش تعداد مبارزان خارجی در کشورها موثر نیستند.

در حقیقت کشورهای توسعه یافته تر منبع مبارزان خارجی داعش است . این مطالعات افزایش ده درصدی سرانه خروجی های اقتصادی را مسبب ایجاد 1.5 درصد افزایش احتمال گرویدن ساکنان این کشورها با داعش خواند.

این تحقیقات با در نظر گرفتن شاخص های توسعه انسانی سازمان ملل افزایش تعداد داعشي ها را دارای همبستگی مثبت با سطح توسعه انسانی و اجتماعی خواند.

بنابراین اگر اقتصاد عامل مهمی نیست پس این سیاست است که مهم است. در این مورد باید پذیرفت که داعش به ملت هایی تعلق دارد که از آزادی های سیاسی و آزادی بیان کمتری برخوردار است . اما باز هم محققان، داده ها و مشاهدات متقنی در این مورد ارائه نداده اند. همان طور که گفته شد بسیاری از داعشي های خارجی به کشورهایی از سطح توسعه اقتصادی بالا و نابرابری درآمد پایین و موسسات سیاسی توسعه یافته تعلق دارد.