صنعت نویس: بانک جهانی در تازه‌ترین گزارش خود موسوم به «گزارش فضای کسب و کار 2017» به مقایسه 189 کشور جهان از نظر سهولت فعالیتهای اقتصادی و وضعیت فضای کسب‌وکار آن‌ها پرداخته است. در این گزارش ایران در رده 120 جهان قرار گرفته که نسبت به سال قبل 2 پله نزول داشته است.

شاخص کلی فضای کسب و کار بر پایه 10 شاخص کوچک‌تر با عناوین آغاز کسب‌وکار،کسب مجوز، ثبت دارایی‌ها، کسب اعتبارات، حمایت از سرمایه‌گذاری، مالیات، تجارت، اجرای قراردادها و ورشکستگی و دریافت انرژی برق محاسبه می‌شود. این شاخص در واقع نشان دهنده سهولت و مناسب بودن هرکشور برای انجام فعالیتهای اقتصادی و تجاری است.

ابراهیم رزاقی در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم عدم توجه دولت به تولید را یکی از اصلی‌ترین دلایل نامطلوب بودن فضای کسب‌وکار در ایران دانست و گفت: دولت با دلار ارزانی که در اختیار واردکنندگان قرار می‌دهد در عمل به واردات یارانه می‌پردازد که این موضوع به تولید ضربه می‌زند. 

وی سودآور نبودن بخش تولید را یکی دیگر از دلایلی دانست که باعث می‌شود کسی فکر تولید کردن به سرش نزند؛ زیرا در سالهای گذشته تفکر لیبرالی و فردگرایی در کشور تبلیغ شده و حالا هر کسی، اول میزان سود خود را می‌سنجد و بعد برای ورود به تولید تصمیم‌گیری می‌کند. 

این استاد بازنشسته اقتصاد معتقد است که دولت با عدم دریافت مالیات مناسب از فعالیتهای تجاری مثل واردات کالا و خدمات، در واقع به صنایع کوچک و متوسط فشار وارد می‌کند؛ زیرا آن‌ها با کمبود نقدینگی مواجه هستند و در چنین شرایطی باید مالیات نیز بدهند. 

رزاقی با بیان اینکه در چند سال گذشته نقدینگی در کشور دو برابر شده، گفت: این حجم عظیم از نقدینگی در تولید نیست و صرف تجارت و دلالی می‌شود. این نوع فعالیتها برای سرمایه‌گذاران جذابیت دارد؛ زیرا از آن‌ها مالیات زیادی دریافت نمی‌شود و بسیار سودآور است. 

وی با انتقاد از سخنان رئیس جمهور که اشتغالزایی را وظیفه دولت نمی‌دانست، تصریح کرد: طبق اصل 43 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران اشتغالزایی از وظایف دولت است. در دولت یازدهم شغلهایی که ایجاد شده کم‌تر از شغلهایی است که از دست رفته‌اند و ما باید واقعیتها را بیان کنیم و آمارهای دقیق ارائه دهیم چراکه واقعیت هیچگاه تغییر نمی‌کند و سر جای خودش است. 

رزاقی با بیان اینکه دولتهای خارجی در عمل مدافع تولید هستند و از تولیدکنندگان حمایت می‌کنند، گفت: دولت ما فقط حرف می‌زند و شعار حمایت از تولید را می‌دهد ولی از طبقه‌ای دفاع می‌کند که به تجارت و دلالی می‌پردازند و در خصوصی‌سازی‌ها به سودهای کلان دست یافته‌اند. 

وی معتقد است سنگ بنای جامعه طبقاتی و نگاه لیبرالی در دولت سازندگی گذاشته شده و بعد از آن نیز در تمام دولتها این تفکر جریان داشته به‌طوری که تمام منابع در اختیار عده‌ای است که هیچ التزامی به تولید کردن ندارند. 

رزاقی افزود: سود تسهیلات بانکی نیز به شکلی است که دریافت وام برای تولیدکنندگان به صرفه نیست و در بسیاری از موارد این تسهیلات صرف فعالیتهایی غیر از تولید می‌شود تا سودآوری آن‌ها طوری باشد که دریافت‌کننده تسهیلات توانایی بازپرداخت آن را داشته باشند. 

تسنیم