به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان زهرا سعیدی یکی از بازیگران سینما و تلویزیون ایران است. چندی پیش شاهد بازی زهرا سعیدی در سریال «ماه و پلنگ» بودیم. گفت‌وگویی با او داشتیم که در ادامه می‌خوانید:

 حضور شما در «ماه و پلنگ» چگونه شکل گرفت؟

ابتداي كار، به گمانم فروردين ماه بود كه با من تماس گرفتند تا نقش يكی از مادرها را بازي كنم. به دليل مسافرت دوماهه‌ام به اين نتيجه رسيديم كه موقع فيلمبرداری نقش مورد نظر، نخواهم بود. بعد از برگشتنم دوباره تماس گرفتند و با آنها همراه شدم.

کار با آقای امینی چطور بود ؟

كار با آقای امينی خيلی خوب بود. از كار كردن با كارگردان‌های دقيق، وسواسی و خوش خلق لذت می برم.

نظرتان را درباره سریال بفرمایید؟

اين طور كه در برخورد با مردم متوجه شدم، مورد اقبال عموم بوده است.

اگر به گذشته برگردید، بازیگری را انتخاب می کنید؟

بازيگری عشق من است. اگر تئاتر سر و سامان درستی داشت، ترجيح می‌دادم بازيگر تئاتر باشم. سال گذشته در نمايش «جنايت و مكافات» بازی كردم. هم خيلی مورد توجه تماشاگران بود و هم خودم لذت بردم.

 وضعيت پيشنهاد كار این روزها چگونه است ؟

پيشنهاد كار دارم اما به دليل بودجه‌های كم، تهيه‌كننده‌ها از من می‌خواهند به جای دستمزد، هديه بگيرم. چرا من با حداقل سی سال فعاليت در اين حرفه باید هديه بگيرم؟ پيشنهادشان عين بی انصافی است. به همين خاطر ترجيح می‌دهم در خانه بمانم. استراحت كنم و به فيلم و كتاب مورد علاقه خودم بپردازم.

دلیل کم کاری شما در تئاتر همین موضوع است؟

متاسفانه اشكال كار در تئاتر اين است كه دستمزدی كه پرداخت می شود به شرط اجرای نمايش است. در حالی كه ممكن است شما دو ماه وقت بگذاری و تمرين كنی، اما مجوز اجرا نگيری.

دغدغه اين روزهای شما چیست؟

بيشتر وقتم را به نوشتن می گذرانم و يك رمان به نام «بی دل هوا» در زمينه دفاع مقدس نوشته‌ام که درباره يك خانواده آبادانی است كه در اثر جنگ مهاجرت می‌‌كنند. در توزيع كتابم به مشكل برخوردم و در حال حاضر فقط چند كتابفروشي كتابم را عرضه می‌كنند.

مشغول كار جديدی هستید؟

قرار است در سريال «در جستجوی آرامش» سعيد سلطانی نقشی را ايفا كنم. 

وضعیت حضور جوانان در این حرفه را چگونه می‌بینید؟

حرفه بازيگری در بين جوان‌ها خواستار زيادی دارد. اما اينكه آغاز كننده، ادامه هم خواهد داد سؤالی است كه پاسخ روشنی ندارد. فكر می‌كنم مسئولين فرهنگی بايد برای امنيت شغلی اين حرفه تصميم‌های اساسی بگيرند.

كلام پايانی؟

مردم ما خوش سليقه هستند و كارهای خوب را حتما به تماشا می‌نشينند. بايد درک بينندگان را پاس بداريم.