محمد خاتمی به بهانه حادثه کشتی سانچی و لزوم پیگیری قصور و تقصیرهای احتمالی نوشت: چنین انتظاری درمورد حوادثی که پیش از این رخ داد وجود دارد. در چندین شهر کشور تظاهراتی صورت گرفت، در فضایی که کمبودها و نارسایی‌ها در عرصه اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و طبیعی فراوان است و انتظارهایی که نوعاً به حق است، ولی برآوردن آنها بخشی بیرون از قدرت مسئولان و بخش دیگر ناشی از ضعف‌های ساختاری و رفتاری و سیاست‌ها و رویکردهایی است که همه دستگاهها باید سهم خود را در قصور و تقصیر بپذیرند و بخصوص باید فضایی فراهم آید که مردم بتوانند خواستها و مطالبات خود را با امنیت و حتی بدون لکنت بر زبان آورند و دستگاههای مسئول را ملزم به پاسخگویی و اصلاح بینش‌ها و روش‌ها و نیز برنامه‌ریزی سنجیده برای حل مشکلات کنند و نهادها و دستگاههای مسئول نیز به‌جای تحقیر مردم و نمک پاشیدن بر زخم‌های آنان با هدف سیر به سوی همبستگی اجتماعی و ملی به شناخت مشکلات و دردهای مردم و نیز اطلاع‌رسانی درست بپردازند.

وی می‌افزاید: در این شرایط فاجعه است که اگر گروه‌های اجتماعی و کسانی که درد و مطالبه‌ای دارند و حتی معترض‌اند به ‌درستی دیده نشوند و حتی گاه آشوب‌گر و اغتشاش‌گر به‌حساب آیند.

رهبر انقلاب به صراحت می‌گویند که مطالبات مردم (و احیاناً) نارضایتی آنان را باید به‌حساب آورد و در عرصه بروز حوادث، میان آنان که تحت تأثیر احساسات، رفتاری نادرست داشته یا شعار تندی داده‌اند، با آنان که از مردم و مطالبات آنان سوء‌استفاده کرده، بر طبل خشونت و تخریب و حرکت بر اساس برنامه‌های مخرب خواستاران فروپاشی و از هم پاشیدگی اجتماعی کوبیده‌اند تفاوت و تمییز قائل شد.حکومت باید بیش از هر بخش دیگری از جامعه ایفای مسئولیت و نقش کند. باید از تنگناها و بحران‌ها با تدبیر گذر و مسیر حل و فصل بنیادین مسائل جامعه را هموار کرد.

خاتمی کمترین اشاره‌ای به مسئولیت دولت و قصور و تقصیرهای آن در انکار مطالبات اقتصادی و معیشتی مردم نکرد و این درحالی است که مسئولیت اجرایی برعهده دولت است، اما برخی دولتمردان، با انکار مشکلاتی مانند بیکاری و گرانی و رکود، نمک بر زخم مردم می‌پاشند بدون اینکه در طول ۴ سال گذشته حتی یک بار هم ازسوی امثال خاتمی مورد نقد و انتقاد قرار گیرند.

درحقیقت طیف اصلاح‌طلبان که دست‌اندرکاران آن بارها دولت را «رحم اجاره‌ای» خود معرفی کرده‌اند، به عنوان خط‌دهندگان و تامین‌کنندگان فکری و مدیریتی دولت، مسئولیت اصلی را در انحراف گفتمانی دولت به سمت خوش‌گمانی محض به غرب و بی‌اعتنایی به مشکلات زندگی مردم داشته‌اند اما اکنون خاتمی به جای آوردن عذر تقصیر و اذعان به اینکه آدرس داده شده درباره اعتماد به آمریکا و اروپا غلط بوده و عقیم از کار درآمده سعی می‌کند حاکمیت را متهم ناکارآمدی‌ها نشان دهد؛ که این نیز نشان از بی‌صداقتی و دورویی خاتمی دارد. در همین حال طیف نمایندگان منسوب به اصلاح‌طلبان نیز ترجیح می‌دهند در قبال عملکرد ضعیف دولت سکوت کنند که موجب نارضایتی مضاعف مردم می‌شود.